Ατύχημα Παιδιών
Τα ατυχήματα αποτελούν διαχρονικά την κυριότερη παιδική «ασθένεια» και τη νούμερο ένα αιτία θανάτου σε παιδιά κι εφήβους. Τα παιδιά και οι έφηβοι διαθέτουν έμφυτη περιέργεια και άγνοια κινδύνου, με αποτέλεσμα, πολλές φορές, να τραυματίζονται – άλλες φορές επιπόλαια κι άλλες φορές πιο σοβαρά. Δύο είναι οι κύριες κατηγορίες τραυμάτων που προκαλούν τα ατυχήματα παιδιών:
Στα ανοικτά τραύματα ανήκουν τα:
- ΘΛΑΣΤΙΚΑ: Τα θλαστικά τραύματα (open rupturing trauma) είναι οι εξωτερικές κακώσεις των μαλακών μορίων, οι οποίες χαρακτηρίζονται από τη λύση της συνέχειας του δέρματος. Οι κύριες αιτίες των θλαστικών τραυμάτων είναι οι πτώσεις, οι τραυματισμοί με (συνήθως αιχμηρά) αντικείμενα, τα τροχαία και τα δήγματα (δαγκώματα) ζώων.
- ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ ΤΡΙΒΗΣ: Τα εγκαύματα τριβής εμφανίζονται όταν το δέρμα τριβεί ή γρατζουνιστεί σε μια σκληρή ή ανώμαλη επιφάνεια.
- ΑΠΟΣΠΑΣΤΙΚΑ: Τα αποσπαστικά τραύματα προέρχονται μετά από βαριές κακώσεις στα οποία παρατηρείται έλλειμμα δέρματος ή και των υποκείμενων μαλακών μορίων.
- ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΤΙΚΑ: Ο τραυματικός ακρωτηριασμός είναι η αποκοπή ενός μέλους ή τμήματος του μέλους του σώματος από το υπόλοιπο σώμα
Η αντιμετώπιση των ανοικτών τραυμάτων αποτελεί έναν από τους βασικούς τομείς της ειδικότητας της Πλαστικής Χειρουργικής. Τα συγκεκριμένα τραύματα μπορεί να έχουν δυσμενείς λειτουργικές προεκτάσεις αν δεν αντιμετωπιστούν σωστά, αλλά, και πολύ σοβαρές αισθητικές προεκτάσεις.
Ας αναλογιστούμε μόνο πως πολλά από αυτά μπορεί να προκύψουν στο πρόσωπο και να είναι εμφανή ανά πάσα στιγμή. Η μη ορθή και αποτελεσματική τους αντιμετώπιση θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχολογία του παιδιού/εφήβου και προεκτάσεις κοινωνικοψυχολογικές που θα το ακολουθούν και στην ενήλικη ζωή του.
Η αντιμετώπιση των ανοικτών τραυμάτων εξαρτάται από το είδος του τραύματος, το σημείο στο οποίο εντοπίζεται, και τη σοβαρότητά του. Ο χειρουργός που θα αναλάβει την αποκατάσταση πρέπει να γνωρίζει άριστα την ανατομία της περιοχής και να έχει την εμπειρία και την εξειδίκευση να εκτελεί σύνθετες επεμβάσεις ώστε να προκύψει το βέλτιστο επανορθωτικό αποτέλεσμα, χωρίς δύσμορφες ουλές.
Τα εγκαύματα αποτελούν έναν από τους πιο σοβαρούς τραυματισμούς για τον οργανισμό, ιδιαίτερα για τα παιδιά.
Στην ηλικία κάτω των 15 χρόνων συμβαίνει το 30-40% του συνόλου των εγκαυμάτων. Στην ηλικία των 2-5 χρόνων αποτελούν τα συχνότερα και σοβαρότερα ατυχήματα στο σπίτι. Από ποια ηλικία μπορεί να υποστεί ένα παιδί έγκαυμα; Από την πρώτη μέρα που θα έρθει από το μαιευτήριο στο σπίτι.
Αποτελούν δε το δεύτερο πιο σύνηθες ατύχημα της παιδικής ηλικίας.
Το έγκαυμα θεωρείται βαρύτατος τραυματισμός για το παιδί. Πέραν της βλάβης που μπορούν να προκαλέσουν στο δέρμα, τα εγκαύματα μπορούν να προκαλέσουν και άλλες δυσλειτουργίες σε ζωτικά όργανα του σώματος και να επηρεάσουν την ομοιόσταση και τη λειτουργικότητα του οργανισμού.
Σήμερα τα εγκαύματα ταξινομούνται σε τρεις βασικές κατηγορίες:
- Επιφανειακά μερικού πάχους: Αυτά τα εγκαύματα είναι επιφανειακά με βλάβη, η οποία περιορίζεται στην επιδερμίδα και στο επιφανειακό χόριο.
- Βαθιά μερικού πάχους: Αυτά είναι βαθιά εγκαύματα με προσβολή της επιδερμίδας και του βαθύτερου χορίου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το χόριο παραμένει βιώσιμο
- Ολικού πάχους: Σε αυτές τις περιπτώσεις, η βλάβη αφορά την επιδερμίδα και όλο το χόριο
Τα πιο συνηθισμένα είδη εγκαυμάτων είναι τα θερμικά και τα χημικά. Άλλοι τύποι είναι τα ηλεκτρικά και τα ακτινικά εγκαύματα.
Τα θερμικά εγκαύματα προκαλούνται από την επαφή με τη φωτιά ή με ένα καυτό αντικείμενο ή υγρό.
Τα χημικά εγκαύματα προκαλούνται από την επαφή με αλκάλεα, ισχυρά οξέα ή άλλες τοξικές ουσίες.
Η αντιμετώπιση των εγκαυμάτων πρέπει να είναι άμεση και να γίνει από εξειδικευμένο στην επανορθωτική Πλαστικό Χειρουργό για να επιτευχθεί -αισθητικά και λειτουργικά- το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Ο Πλαστικός Χειρουργός θα χρησιμοποιήσει ειδικά επιθέματα για την πρόληψη υπερτροφικών ουλών, χειρουργικές τεχνικές για την «απόκρυψη» των ουλών, δερματικά μοσχεύματα και κρημνούς, αλλά και αποκατάσταση τριχοφυίας σε περιπτώσεις που παρουσιαστεί μετεγκαυματική αλωπεκία.
Σημείωση: Γενικά, για την καλύτερη αντιμετώπιση του παιδικού τραύματος είναι συχνά απαραίτητη η συνεργασία πολλών ειδικοτήτων.