Κακοήθη νεοπλάσματα
Kακοήθη νεοπλάσματα μπορεί να εμφανίσει κάποιος και εξαιτίας του φωτότυπού του ή γενετικής προδιάθεσης.
Τα κακοήθη νεοπλάσματα (κακοήθεις δερματικές βλάβες) είναι μια πάθηση που εκδηλώνεται με μεγαλύτερη συχνότητα τελευταία χρόνια, κυρίως εξαιτίας της υπερβολικής έκθεσης στην ηλιακή ακτινοβολία ή σε συσκευές/μηχανήματα τεχνητού μαυρίσματος.
Οι πιο σημαντικές από τις κακοήθεις βλάβες του δέρματος είναι:
Αποτελούν την πιο συχνή δερματική κακοήθεια. Τα άτομα που κυρίως επηρεάζονται είναι αυτά με ανοιχτόχρωμο δέρμα, και ιδιαίτερα όσοι ζουν σε περιοχές με υψηλή έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία. Οι άνδρες φαίνεται να επηρεάζονται περισσότερο απ’ ό, τι οι γυναίκες.
Άλλοι παράγοντες κινδύνου είναι:
- ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV)
- η έκθεση σε ουσίες, όπως αρσενικό, πετροχημικά κ.ά.
- τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα
- το σύνδρομο επίκτητης ανοσοανεπάρκειας
- το κάπνισμα
- οι τύποι δέρματος Fitzpatrick
- οικογενειακό ιστορικό εμφάνισης καρκίνου του δέρματος
Οι περιοχές του σώματος που κυρίως επηρεάζονται είναι το κεφάλι, το πρόσωπο, ο τράχηλος και τα άκρα.
Θεραπεία
Υπάρχουν αρκετοί τύποι BCC (οζώδες, κυστικό, μελαγχρωματικό, επιπολής, σκληρωματώδες). Η διάγνωση τού κάθε τύπου είναι σημαντική τόσο για την επιλογή της θεραπείας όσο και για τη μετέπειτα παρακολούθηση, καθώς άλλοι τύποι είναι πιο επιθετικοί και με συχνότερες υποτροπές.
Η επιλογή θεραπείας είναι η χειρουργική εκτομή, και -ιδανικά- από πλαστικό χειρουργό, ώστε να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, τόσο κλινικά όσο και αισθητικά.
Είναι ο δεύτερος συνηθέστερος καρκίνος του δέρματος και η κυριότερη αιτία εμφάνισής του είναι η σωρευτική έκθεση στον ήλιο. Ως εκ τούτου εμφανίζεται συνήθως σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Οι άλλες πιθανές αιτίες εμφάνισης είναι παρεμφερείς με αυτές των βασικοκυτταρικών καρκινωμάτων.
Ο συγκεκριμένος καρκίνος είναι μεταστατικός σε ποσοστό 5 – 10%, και αναπτύσσεται ταχύτατα. Η αντιμετώπισή του απαιτεί χειρουργική αφαίρεση του όγκου (ενδεχομένως και των επιχώριων λεμφαδένων), πλαστική αποκατάσταση και χρόνια παρακολούθηση για να ανιχνευθούν εγκαίρως πιθανές υποτροπές και μεταστάσεις.
Το μελάνωμα αποτελεί τον πιο επιθετικό καρκίνο του δέρματος καθώς μπορεί να προκαλέσει μεταστάσεις στους λεμφαδένες, τον εγκέφαλο, το ήπαρ, κ.ά. Η έκθεση στον ήλιο και η χρήση μεθόδων τεχνητού μαυρίσματος είναι ισχυροί προδιαθεσιακοί παράγοντες για την ανάπτυξη μελανώματος. Μπορεί όμως να οφείλεται και σε εξέλιξη ήδη υπάρχοντος σπίλου.
Στους άνδρες, το μελάνωμα εμφανίζεται συχνότερα στον κορμό, το κεφάλι και τον λαιμό, ενώ στις γυναίκες εμφανίζεται συχνότερα στους βραχίονες και τις κνήμες.
Θεραπεία
Η θεραπεία του μελανώματος είναι χειρουργική και είναι πιθανό μετά την αρχική εκτομή να ακολουθήσει και ευρύτερη εκτομή, να αφαιρεθεί ο λεμφαδένας φρουρός, ή να υπάρξει λεμφαδενικός καθαρισμός. Εάν κριθεί απαραίτητο μπορεί να ακολουθήσει χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία ή ανοσοθεραπεία.
Σε κάθε περίπτωση απαιτείται στενή συνεργασία του Πλαστικού Χειρουργού με τον Ογκολόγο και μακροχρόνια παρακολούθηση για την πιθανότητα υποτροπών και μεταστάσεων.